Ahmet Hamdi Tanpınar’ın En Sevilen Şiirleri!

Ahmet Hamdi Tanpınar, Türk edebiyatına pek çok eser kazandırmış ve gerek dilden dile dolaşarak, gerekse de okul kitapları aracılığıyla, yeni nesillere aktarılan, değerli şairlerimizden biridir. Uzun yıllar edebiyat öğretmenliği görevini, büyük bir özveri ile ifa eden Tanpınar, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi mezunudur.

Milli Eğitim’de müfettişlik görevini de titizlikle yürüten şair, belli bir zamanın ardından; İstanbul Üniversitesi Edebiyat fakültesinde, daha önce de sürdürdüğü, ancak ara verdiği profesörlüğe, yeniden dönüş yapmıştır. Edebi kişiliğiyle ön plana çıkan ünlü şairin odak noktasında ise; hiç şüphesiz ki, ”şiir” yer almıştır. İlk kez mensur eserler ortaya çıkaran şair, şiir estetiğine getirdiği yeni soluk ile dikkatleri üzerine çekmiştir.

Özellikle ”Bursa’da Zaman” şiiri sayesinde, oldukça geniş bir zümre tarafından takip edilmeye başlanan şair, şiirlerinde; insan psikolojisine ve sanatsal kaygıya yer vermiştir. İlk şiiri 1920 yılında çıkan Tanpınar, Türk edebiyatına çok sayıda eser kazandırarak ölümsüzleşmiştir. İşte bu yazımızda bu eserlerden bazılarını sizlere sunacağız, video için yazımızın son bölümüne göz atabilirsiniz.

İlginizi Çekebilir: Orhan Veli Kanık Şiirleri!

Ahmet Hamdi Tanpınar Şiirleri!

Ne İçindeyim Zamanın

Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında;
Yekpare, geniş bir anın
Parçalanmaz akışında

Bir garip rüya rengiyle
Uyuşmuş gibi her şekil,
Rüzgarda uçan tüy bile
Benim kadar hafif değil

Başım sükutu öğüten
Uçsuz bucaksız değirmen;
İçim muradına ermiş
Abasız, postsuz bir derviş.

Kökü bende bir sarmaşık
Olmuş dünya sezmekteyim,
Mavi, masmavi bir ışık
Ortasında yüzmekteyim.. – Ahmet Hamdi Tanpınar

Aşk

Aşk dediğin nedir ki
Tenden bedenden sıyrık
Çocukların içinde
Yaşadığı bir çığlık

Aşk dediğin nedir ki
Histen nefesten varlık
Umutsuzluk içinde
Karanlığa son ıslık. – Ahmet Hamdi Tanpınar

Sen ve Ben

İçme, ilk yudumda zehirler seni
Bahtın kadehime döktüğü şarap.
Her akşam koynunda uyutur beni,
Her sabah alnımdan öper ızdırap

Sen, yirmi yaşında bir baharsın ki
Gölgende neş’enin rüzgârı eser.
Düşünen alnımda benim her çizgi
Baharı olmayan bir kışa benzer

Sana ufuklar “Gel! ” diye bağırır,
Ellerinde çiçek haykırarak
Seni gür sesiyle hayat çağırır,
Beni de çiğneyip geçtiğin toprak.. – Ahmet Hamdi Tanpınar

Özlem

Kime dokunsam sensin
Kimi çağırsa dudaklarım…
Başımın tacı, canım efendim.
Görünmez çığlıklarımı gören
Eğilmez başımı öpensin.
Sen bir deniz derinliğisin
Uslanmak bilmez kederler ülkesi…
Coşup yağan fırtına sessizliğim
Kül kedisi yorgunluğunda kalbim
Masalcı ninesini arıyor. – Ahmet Hamdi Tanpınar

Rıhtımda Uyuyan Gemi