Ahmet Selçuk İlkan Şiirleri!
Ahmet Selçuk İlkan, hem geçmişimizi hem de günümüz modern çağını yansıtan, şiirleriyle olduğu kadar şarkı sözleriyle de gönüllerde taht kurmuş olan ünlü edebiyatçılarımızdan biridir. 1955 yılı, Adana doğumlu şair, Berlin Teknik Üniversitesi’nde mimarlık eğitimi alırken, dönemin ünlü mecmualarından olan Hayat dergisi tarafından düzenlenen, aşk temalı şiir yarışmasına katılarak, birinci olmuştur.
İlginizi Çekebilir: Can Yücel Sözleri ve Şiirleri!
Sonrasında eğitimini yarıda bırakıp İstanbul’a dönen edebiyat üstadı, Alman dili ve edebiyatı bölümünü bitirmiş ve ardından da kendisini şiir yazmaya adamıştır. Dönemin ve günümüzün pek çok ünlü bestekarı ile çalışan İlkan, dilimize pelesenk olan nice şarkının söz yazarıdır. 1000’in üzerinde esere imza atan şair, adının ve soyadının baş harflerinden oluşan ”ASİ” adıyla da bilinir.
Öyleyse biz de; ”ayrılıkların şairi” olarak anılan büyük üstadın, kalplere dokunan, sevdalara, sevdalılara, gözü yaşlılara, kanadı kırıklara seslendiği eserlerinden, sadece birkaçını, sizlerle bu yazımızda paylaşıyor olacağız. Konuya ilişkin görsellere yazımızın devamında, videolara ise son bölümünde ulaşabilirsiniz. Keyifli okumalar dileriz.
Ahmet Selçuk İlkan Şiirleri
Ağır Yaralı
Beni ta kalbimden vurdu gidişin
Bütün umutlarım ağır yaralı
Aklımdan çıkmıyor veda edişin
Büyün duygularım ağır yaralı
Dünyayı başıma yıkmışcasına
Bağrıma kurşunlar sıkmışcasına
Sanki bir savaştan çıkmışcasına
Bütün anılarım ağır yaralı
Aşkımız verirken en son nefesi
Yıkıldı gönlümün sevda kalesi
Sırtımda sanki bir bıçak darbesi
Bütün anılarım ağır yaralı
Ayrılıp gidecek söyle ne vardı?
Sonunda aşk değil gurur kazandı
Artık mutluluğum dünlerde kaldı
Bütün yarınlarım ağır yaralı! (Ahmet Selçuk İlkan)
Ağladım
Dün gece uzun uzun
Seni andım ağladım.
Sonu yok yolumuzun
Ona yandım ağladım.
Kim bilir acımızı
Bu yasak aşkımızı
O eski şarkımızı
Çaldım-çaldım ağladım! ..
Dolaştım sokaklarda
Ağaran şafaklarda
Seni senden uzakta
Sardım sardım ağladım
İmrendim sevenlere
Sarılıp gidenlere
Elele gezenlere
Baktım baktım ağladım
[b]Benimsin bende değil
Ellerim sende değil
Yanmamak elde değil
Yandım yandım ağladım
Tuza bastım yaramı
Aşkla açtım aramı
Sensiz son sigaramı
Yaktım yaktım ağladım. (Ahmet Selçuk İlkan)
Sen Vurdun Da Ben Ölmedim Mi?
Yokluğunda ne ateşleri hasretimle yaktım da
Bir seni yakamadım, beni yaktığın gibi
Çölde su, mahpusta gün, oruçta ekmek gibi bekledim seni
Sense araya korkular koydun.
Yasaklar koydun…
Bitmez tükenmez engeller koydun
Şimdi nerdesin diye sakın sorma
Sen çağırdın da ben gelmedim mi?
Sen varken darılmazdım çiçeksiz baharlara,
Yağmurlu havalara…Bu kasvetli akşamlara
Sen varken
Bakıp içlenmezdim tren istasyonlarına
Otobüs duraklarına…
Sen varken ayrılanlara ağlamazdım…
Yıkılmazdım biten sevdaların ardından
Gidenlere küsmezdim
Kalanlara acımazdım…
Sen varken böyle üşümezdim-titremezdim
Masumdum, çocuklar gibi
Böyle delirmezdim-küfretmezdim
Hele ölmeyi hiç düşünmezdim.
Şimdi soruyorum sana
Adı sevdaysa bu cehennemin
Sen yaktın da ben yanmadım mı?
Biliyorsun
Bütün acılarına ‘yeşil ışık’ yaktım olmadı
Bütün korkularına’arka çıktım’olmadı
Dağlara merdiven dayadım olmadı
Haziranda kar oldum yağdım avuçlarına olmadı
Sevdim olmadı -yandım olmadı-taptım olmadı.
Benden artık pes
Bu aşkın biletini istediğin gibi kes
Nasılsa gidiyorsun
Biliyorum git.
Ama ardında
Ağlayan bir çift göz
Paramparça bir yürek
Ve yıkılmış bir dağ görmek istemiyorsan
Çek silahını-daya sırtıma
Titrersem namerdim…
Sen vurdun da ben ölmedim mi? (Ahmet Selçuk İlkan)
Aşkımız Eski Bir Roman
Kalbimde arama eski yerini
Sen gözümden akan sele karıştın
İstesem de artık sevemem seni
Hasret rüzgarına yele karıştın
Seninle aşkımız eski bir roman
Yandı sayfaları külüdür kalan
Sevgilim herşeyim sendin bir zaman
Ne yazık sonunda ele karıştın
Kırılan kalbim var dinmez bir kini
Ömrümce sürecek aşka yemini
Kavuşmak imkansız artık sevgilim
Dönüşü olmayan yola karıştın. (Ahmet Selçuk İlkan)
Biz Ne Ayrılıklar Görmüş Adamız
Gitmek istiyorsan gidebilirsin
Biz ne ayrılıklar görmüş adamız
Çekinme sende vur sırtımdan beni
Biz ne ihanetler görmüş adamız
Aldırma sen benim yalnızlığıma
Aldırma sen benim gözyaşlarıma
Boşver sende kalmış yarınlarıma
Biz kadere çelme takmış adamız.
Sevsen gidemezdin sevsen bırakmaz
Sevsen çıldırırdın seven ne yapmaz
Git bu ateşte beni kül etmez yakmaz
Biz ne cehennemler görmüş adamız
Hadi daha çabuk daha acele
Koş başka kollara koş güle güle
Sen de unutursun adımı bile
Biz ne vefasızlar görmüş adamız
Hep aynı hikaye hep aynı masal
Sen bu şarkıyı git başka yerde çal
Al yanı başımdan gölgenide al
Biz ne yalnızlıklar görmüş adamız. (Ahmet Selçuk İlkan)
