Kahraman Tazeoğlu Sözleri ve Şiirleri!
Kahraman Tazeoğlu özellikle yeni kuşağın en gözde şairlerinden ve yazarlarından bir tanesidir. Aşka aşık olan ünlü edebiyatçı geniş tasvirleri, sıra dışı bakış açısı ve akıcı üslubuyla gönüllerde taht kurmayı başarmıştır. Aşkın ve sevgiliye duyulan özlemin en yalın halini dile getirmesinin yanı sıra, aynı zamanda pek çok insanın yüreğinde barındırdığı hislere tercüman olmuştur.
Sosyal medya kullanımının sıkça yaygınlaştığı günümüzde ise Tazeoğlu’nun kalbe dokunan aşk şiirlerinin muhteşemliğine ve iz bırakan özlü sözlerine şahitlik ediyoruz. Adeta kelimelerle bir sihirbaz gibi oynayan ve bambaşka anlamlarıyla içimizde bir yerlere temas eden şair, sevdiklerimize seslenirken de elimizden tutuyor.
Öyleyse bu yazımız sevgisini, sitemini, hasretini ve içinde barındırdığı binlece duyguyu sözcüklere dökmek isteyenler için geliyor. Yazımızın devamında konuya ilişkin görsellere ve son bölümünde ise videolara ulaşabilirsiniz. (İlginizi Çekebilir: Necip Fazıl Kısakürek Şiirleri!)
Kahraman Tazeoğlu Sözleri!
- Kendinde aramaya cesaret edemediği hataları, insan başkalarında çok kolay bulur.
- O gözlerin bana yaşamayacağımı gösterecekse hiç bakmasın.
- Hayat, adanmak için değil yaşanmak içinmiş… Bunu sana adadığım hayatı mahvettiğinde anladım.
- Ben sana yenilmek için sevdim seni. Hayallerime yakıştığın için sevdim. Ama artık gitme vakti. Duymadığın sesimi sana emanet ederek, acılarıma yokluğunu ekleyerek ve nereye gidersem gideyim seninle kalarak gitme vakti. (Kahraman Tazeoğlu)
- Bana geldiğin yol aşk izlerinle doluydu. Bir dolu aşkın izini örtüyordu şiirlerin. Gelmek eylemi pörsümüştü adımlarında, oysa ben gelişini “milat” sayacak kadar başlıyordum aşka!
- Ben uslu bir aşıktım; gel dedin geldim sev dedin sevdim bit dedin bittim şimdi unut diyorsun ya yaramazlığım tuttu unutamıyorum! (Kahraman Tazeoğlu)
- Karşımda bir adam var şu anda; güncesine düştüğü mayınlı satırlarla benli zamanların izini süren. Sen ki bir dar zaman mutluluğuydun yüreğime sızıveren. Ben ki yüreğinin kıyısında taşıdığın uçuruma dokunabilen ilk kadın!
- Şimdiyi yok saymak, yarını ertelemek ve fotoğrafların sınırlı karelerinde, sen’li dünleri yaşamak da, yalnızca, yalnızken yapılacak akıl karı bir deliliktir ve delilik, yalnızlığın en yalın tanımıdır!
- Anne bak yine terli terli aşk içtim. Ateşim düşmüyor yarin yüreğine! (Kahraman Tazeoğlu)
- Aramadığın yerlerde olmayı seçiyorum nedense. Karşılaşma ihtimalimizin olmadığı… Olamayacağı… İlk ışıktan sağa dönüyorum hep. Senden değil, seninle karşılaşmaktan korkuyorum.
- Evdeki bayat ekmek gibiydin. Ben sana nimet deyip başımın üstünde tutarken, sen gidip başkalarının çöplüğünde küflenmeyi tercih ettin. (Kahraman Tazeoğlu)
- Ne zormuş insanın sevildiğini sanması. Tırnaklarıyla kazıdığı bir aşkta tırnak kadar değerinin olmaması!
- Özledin mi beni dedim. Sustu. Nefesini en derinden aldı ve özlenmez mi dedi..
- Sen, seni mutlu eden sahte insanları, sana doğruları söyleyerek ruhunu sıkanlara değiştin. Kaybettin…!
- Gece biz, mevsimler biz, tedirgin biz, “ihɑnet” bütün benliğiyle “sen” Karşısında oturup izliyorum, O ağlıyor ben ölüyorum.. (Kahraman Tazeoğlu)
- Ben seni yere göğe sığdıramazdım, sen benim üstüme basıp da mı geçtin ? Söyle; ne zaman başladın, ne zaman bittin ? Zaten geç kalmıştın, bir de erken gittin .. Canıma tak ettin ayrılık, inan yettin!
Kahraman Tazeoğlu Şiirleri!
Düş Kavuran
Gittiğine inansam dönmeni beklerdim
Köhne gemiler geçiyor içimden
Hangi sokağa dalsam hangi kapıyı açsam
Ardında sen
Hep sesine bir kulaç kala boğuluyorum
Bilmem
Sen mi erken demir alıyorsun
Ben mi geç kalıyorum
Ellerimi bıraktığın yerden
Çığlar yuvarlanıyor ta şurama
Her gece fırlatıp denizlere
Yitirilmiş tebessumleri
bir cigarayla parmak uçlarımı öldürüyorum
çürümüş rüyalardan arta kalan mirasınla
yolcusuz yollara döndüm
alnımdaki girdaplar şimdi kan tarlası
fırtınalar kopuyor demişsin
yüreğinin en rüzgarsız yerlerinde
oysa ben
bin mevsim sana fırtınalandım
sen bilmedin
gittiğine inansam dönmeni beklerdim. – Kahraman Tazeoğlu
Kabuksuz Yara
Daha kaç kez ölür insan
Adına aşk denen bu intiharda
Nasılsa her cinayete bir katil bulunur
Sesimin gülen yanına bir ölüm daha sus
Hiç gelmeyenin gidişine inanmışsın
Kendinle arandaki köprüleri atmışsın
Tutunacak bir dil aramışsın dilsizlik değil
İçine akşam kaçmış sonbaharlar’a uyanmışsın
Öldürülmüş yanlarına astığın nazalık
Ağır bir uykusuzluk geçirmekte
Günü geçmiş günler satmışsın günsüzlüğüne
Dön gel oruçlarından bir suskunluk borcun kalmış
Adressiz bir gün daha geçmiş kapından
Bir kendine harammış iyi yanın
Hiç bir silah kendini vurmaz
Bu yaradan sana kabuk çıkmaz
Ve daha kaç kez ölür insan
Adına aşk denen bu intiharda… – Kahraman Tazeoğlu
Kendini Biriktirme Koleksiyoncusu
Aşkı ayrılıklar yaşatır
hadi küs kendini ona
sonra kendi içine kus
bir şiir kana
dilinden susul
intihar kurgulu gözlerinde
kör bir uçurum var dalgın
gölgen kendine dargın
ona çığlığın çok ama
için kendinden yorgun
bir yağsan ıslanacaksın
kanamalı bir düşe
eski bir cinneti asacaksın
gece kara çalınca yüzüne
heybenden intihar çıkaracaksın
aşkı ayrılıklar yaşatır
kendini biriktirme
ayrılacaksın.
Yorumlar